หลุมอุกกาบาตที่เกิดจากวัสดุที่ระเบิดจากการแกะสลักของบาคาร่าปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง — กระบวนการที่เรียกว่าปล่องรอง — ในที่สุดก็พบบนโลก กลุ่มหลุมอุกกาบาตหลายแห่งในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของรัฐไวโอมิง รวมถึงหลุมอุกกาบาตทั้งหมดหลายสิบหลุมมีลักษณะเฉพาะของหลุมอุกกาบาตรองนักวิจัยรายงานเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ในGSA Bulletin
เมื่อดาวเคราะห์น้อยหรือหินอวกาศประเภทอื่นพุ่งชนดาวเคราะห์หรือดวงจันทร์
มันจะระเบิดวัตถุจากพื้นผิวและสร้างปล่องภูเขาไฟ ( SN: 12/18/18 ) บล็อกขนาดใหญ่ของวัสดุนั้นสามารถโยนให้ไกลจากปล่องภูเขาไฟเริ่มต้นและระเบิดรูของตัวเองออกมาเมื่อลงจอด Thomas Kenkmann นักวิทยาศาสตร์ด้านดาวเคราะห์ที่ Albert Ludwig University of Freiburg ในเยอรมนีอธิบาย นักดาราศาสตร์ได้สังเกตหลุมอุกกาบาตรองบนดวงจันทร์ ดาวอังคาร และวงโคจรอื่นๆ ในระบบสุริยะของเรามานานแล้ว แต่ไม่เคยเกิดขึ้นบนโลก
เมื่อ Kenkmann และเพื่อนร่วมงานของเขาได้สำรวจหลุมอุกกาบาตจำนวนมากใกล้เมืองดักลาส รัฐไวโอ ในปี 2018 พวกเขาคิดว่ารอยหลุมนั้นเกิดจากเศษอุกกาบาตขนาดใหญ่ที่แตกออกในชั้นบรรยากาศ แต่ในเวลาต่อมา Kenkmann และทีมของเขาได้ค้นพบกลุ่มหลุมอุกกาบาตที่คล้ายกันในวัยเดียวกัน ซึ่งมีอายุประมาณ 280 ล้านปี ทั่วทั้งภูมิภาค
ทีมงานพบหลุมอุกกาบาตมากกว่า 30 หลุมซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางระหว่าง 10 ถึง 70 เมตรในสถานที่ต่างๆ หกแห่ง นักวิจัยแนะนำว่าตัวกระแทกที่ระเบิดหลุมอุกกาบาตแต่ละชุดจะกระแทกพื้นจากทิศทางที่แตกต่างกันเล็กน้อย โดยอาศัยความแตกต่างที่ละเอียดอ่อนแต่ชัดเจนในการจัดตำแหน่งของหลุมอุกกาบาตวงรีในกลุ่ม
ตัวกระทบที่สร้างหลุมอุกกาบาตรองเหล่านี้อาจมีเส้นผ่านศูนย์กลางระหว่าง 4 ถึง 8 เมตร
และกระแทกพื้นด้วยความเร็วระหว่าง 2,520 ถึง 3,600 กิโลเมตรต่อชั่วโมง Kenkmann กล่าว การคาดการณ์เส้นทางของผู้กระทบกระเทือนเหล่านี้กลับไปยังแหล่งที่สันนิษฐานได้บ่งชี้ว่าปล่องภูเขาไฟดั้งเดิมที่พวกเขาบินคร่อมชายแดนไวโอมิง – เนบราสก้าทางตะวันออกเฉียงเหนือของไซแอนน์
หลักฐานของทีม “เข้ากันได้เป็นอย่างดีเพื่อสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจ” แกเร็ธ คอลลินส์ นักวิทยาศาสตร์ด้านดาวเคราะห์ที่อิมพีเรียลคอลเลจลอนดอนซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับการศึกษาใหม่กล่าว
ปล่องเดิมน่าจะอยู่ระหว่าง 50 ถึง 65 กิโลเมตรและถูกสร้างขึ้นโดย Impactor กว้าง 4 ถึง 5.4 กิโลเมตร Kenkmann และทีมงานประเมิน หลุมอุกกาบาตอาจถูกฝังอยู่ใต้ตะกอนมากกว่า 2 กิโลเมตรที่สะสมมาตลอด 280 ล้านปีนับตั้งแต่ก่อตัว ปริมาณตะกอนที่เท่ากันกัดเซาะออกไปเพื่อให้เห็นหลุมอุกกาบาตรองเมื่อเทือกเขาร็อกกีเพิ่มขึ้นในระหว่างนี้
Beau Bierhaus นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ที่ Lockheed Martin Space Systems ใน Littleton, Colo กล่าวว่า “ช่างเป็นการค้นพบโดยบังเอิญที่คนเหล่านี้สร้างขึ้น” เขาเปรียบเสมือนช่วงเวลาทางธรณีวิทยาสั้น ๆ ในระหว่างที่หลุมอุกกาบาตเหล่านี้สามารถค้นพบกับช่วงเวลาสั้น ๆ ระหว่างเวลา ซากดึกดำบรรพ์ถูกสัมผัสกับองค์ประกอบเป็นครั้งแรกและเมื่อถูกกัดเซาะฝุ่น
นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าการวัดความโน้มถ่วงและสนามแม่เหล็กในบริเวณนั้นเพื่อหาความผิดปกติสามารถช่วยเปิดเผยปล่องที่ฝังอยู่ได้ ทีมงานอาจมองหาหินที่แตกหักอย่างหนักและหลักฐานอื่น ๆ ของปล่องภูเขาไฟโบราณในแกนตะกอนที่ได้รับการเจาะระหว่างการสำรวจน้ำมันและก๊าซในภูมิภาค Kenkmann กล่าวบาคาร่า
